Appartement Beau Rêve

door zijn kwaliteiten als dokter, maar ook door zijn sociale verworvenheden.

Raymond Francois JosephPicaud, werd geboren in Nontron (Dordogne) op 3 April 1882 als zoon van Pierre André Joseph Louis Picaud, doctor in de geneeskunde en Marthe Marie Pabot-Châtelard, wiens vader prefect was van Foix.

De jonge man studeerde geneeskunde in Parijs. In 1905 overleed zijn vader en Raymond nam de medische praktijk over in Nontron. Hij trouwde met Marguerite Ducourneau, die hem een zoon André Juste Edmond schonk. Toen hij naar zijn geboortegrond terugkeerde, was hij geschokt om de ellende van de werkende klasse te zien. Mannen besteden een groot deel van hun loon voor de consumtie van wijn en absint terwijl hun gezinnen in armoede leefden. Hij richtte in 1909 een charitatieve society

op, die bonnen voor maaltijden aan de behoeftige beschikbaar stelden, omdat hij bezorgd was over de gezondheid van de arme mensen.

Nadat zijn vrouw ziek was geworden, verliet hij Nontron om zich te vestigen in de regio van Cannes die beroemd was om zijn gezonde klimaat. Hij ging wonen in Pegomas. Afgezien hij zijn patiënten met onbaatzuchtige toewijding behandelde, verzorgde hij de gewonden die aangevallen werden door de beroemde "Pégomas bandieten". Het verhaal gaat dat hij een slachtoffer met een kogel in de buurt van het hart met succes geopereerd heeft op een geïmproviseerde operatietafel in een koffiekamer. Dit speelde af voor de eerste Wereldoorlog.

Na het overlijden van zijn vrouw, trouwde hij op 15 mei 1914 met zijn tweede vrouw, Ellen Rosalie Marie Martineau en vestigde zich in La Bocca in villa Ocram dat stond op rue Joseph Barthélemy bevond. Er werden twee kinderen geboren, Pierre en Simone. Zijn praktijk was gelegen op de begane grond. Hij legde zich toe op de beroepsbevolking en was onvermoeibaar voor de hulp aan de meest

behoeftigen wat hij gratis aanbood. Hij schonk aandacht aan de problemen van arme mensen en waar vaak een grote sereniteit van uitging. Hij had de gave om het lijden te verminderen en de patiënten een groot vertrouwen te geven.

Ondanks dat Raymond Picaud een vredige geest had, was hij is ook een echte patriot haatte de oorlog. Echter hij werd gemobiliseerd in augustus 1914. Eerst als een arts en vervolgens werd hij naar de loopgraven van Verdun als een chirurg gezonden. Na de wapenstilstand hervatte hij zijn praktijk in La Bocca. Hij was een overtuigd republikein die zich graag nuttig maakte voor zijn medeburgers op vele gebieden en ging de politiek in. Op 10 December 1919 werd hij gekozen als een gemeenteraadslid, André Capron werd burgemeester.

Hij trad in 1923 af om in mei 1925 weer gemeenteraadlid te worden (partijlijst van d’Union des Gauches). Hij was plaatsvervanger van de burgemeester in de gemeente Vial (1929-1931). Tijdens een lange ziekte van deze burgemeester vervult hij de functie van burgemeester. In deze hoedanigheid zou Raymond Picaud de Akte van verkoop voor de “Villa Ruel”, op de boulevard Alexandre III, van Madame Laveau-Ruel aan de stad Cannes begeleiden. Deze aankoop was in 1919 reeds besloten door de gemeente onder Capron om er een school voor jonge meisjes in onder te brengen. Later is dit

het Lycée Classique de Jeunes Filles en daarna Lycée Capron.

Tijdens zijn burgemeesterschap van Cannes, is Docteur Picaud zeer geïnteresseerd in het sociaal werk. Op 15 oktober 1930 creëerde hij “l 'Œuvre Maternelle” waar alleenstaande moeders en hun kinderensteun konden krijgen en hen te voorzien van bescherming en bijstand. Tevens opende hij crèches en kinderdagverblijven.

Hij deed een beroep op de edelmoedigheid van de overwinteraars in Cannes en verzamelde donaties tijdens dames bijeenkomsten en liefdadigheid Gala's.(Lily Pons hielp op 7 september 1934 in Palm

Beach met een optreden ten behoeve van het werk van Raymond Picaud).

In oktober 1930, na de dood van André Capron, hield Docteur Picaud een toespraak. Hij sprak namens de stad van Cannes dat deze bedroefd en verdietig was en eindigde met de woorden: "... in mijn persoonlijke afscheid aan een groots persoon voor Cannes kan ik unaniem zeggen, ook namens zijn voormalige tegenstanders, dat hij goed was voor de stad Cannes..."

In augustus 1931 werd de eerste kinderopvang geopend, die beschikbaar was gesteld door madamme de Palacio uit Mandelieu, In 1944 werd het verwoest en werden de kinderen voorlopig verwelkomd in het Sunny Bank ziekenhuis in Cannes.

Het is in de gemeente Vial dat Raymond Picaud zich op het project voor uitbreiding van het vliegveld op de vlakte van Saint-Cassien richtte. Het zou vele jaren duren voordat dit gerealiseerd was: De

aankoop van het land, de ontwikkelingsprojecten, werden gestart in 1927 en het zou pas gerealiseerd zijn na de tweede wereldoorlog.

Dr. Picaud verlaat de villa Ocram in 1932 voor hij «le Chalet Gérôme» op de naar Fréjus (de huidige weg 97, avenue Docteur Picaud). Het was een mooie villa, en tuin die had toebehoord aan Jean-Léon Gérôme, schilder en beeldhouwer, wiens werken momenteel in het Musée d'Orsay (deze kunstenaar was beroemdheid in de negentiende eeuw betreffende zijn schilderijen over de oudheid). De arts vestigde zijn praktijk in de voormalige atellier van de kunstenaar, langs de weg.

In 1935 was Raymond Picaud nog steeds raadslid van de stad Cannes en toen werd Pierre Nouveau burgemeester van de stad. Hij zorgde ervoor dat de stad land verwierf voor de vestiging van een vliegveld voor algemeen nut.

Doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, hield Dr. Picaud zich bezig met de gezondheidsdiensten en gaf hij leiding aan het ziekenhuis in Puget-Théniers van 1939-1940. In 1942 trad hij toe tot de lokale verzetsbeweging waar hij een van de leiders van werd. Hij werd in 1943 in zijn huis gearresteerd en gedeporteerd naar Italië. Eind mei 1944 wist hij te ontsnappen en zocht zijn toevlucht bij zijn oudste zoon in Savoie.

In 1944, na de bevrijding, keerde hij terug naar Cannes, waar hij benoemd werd tot voorzitter van het Commissie van de bevrijding, tevens werd hij President van de toenmalige gemeentelijke delegatie. In September 1945 werd hij gemeenteraadslid van Cannes en werd tenslotte van april 1945 tot oktober 1947 burgemeester van Cannes.

In December 1944, schreef Dr. Picaud aan dokter Fischer van Genève: "... ik wil mijn dankbaarheid uitspreken voor de hulp in de moeilijke jaren aan de kinderen van de Alpes-Maritimest. Tijdens mijn lange gevangenschap in Italië, werd ik moreel en materieel gesteund door het Rode Kruis van Zwitserland. Deze vrijgevigheid zal ik nooit vergeten".

Op 11 januari 1945 werd hij bevorderd tot arts-luitenant-kolonel.

Op het stadhuis, focusde hij op de problemen van de jeugd en wilde een ruimte zoeken waar de verschillende bewegingen elkaar konden ontmoeten.

Bij besluit van 4 januari 1945 richtte hij het eerste "Jeugd huis" op waar men gratis terecht kon. Deze werd gesitueerd in het oude en prachtige jachthaven gebied, grond verworven door de stad in 1941. Het jeugdhuis werd gevestigd op 30 augustus 1945 en geopend in februari 1946 en gesloten in maart 1947.

Beetje bij beetje richtte hij zich meer op de sociale projecten die hem zo na aan het hart lagen. Het huis van de moeder en het kind werd gevestigd in villa Saint-Honoré (het huidige M.J.C. Picaud). De kinderopvang opende spoedig in januari 1945, vanaf 1 maart 1946 kreeg de kinderopvang onderdak in de vroegere conciërgerie van de Rothschild villa waar twintig jonge vrouwen verbleven.

Le Logis Enfantin opende haar deuren in januari 1946 voor kinderen ouder dan drie jaar van ouders die in de problemen waren. Dit was in villa des Rossignoins op de avenue Vallergues (nu avenue Delattre de Tassigny).

Later, werd er een huis voor ouderen geopend.

Dr. Picaud ontvangt op 12 juli 1946 een onderscheiding van de Amerikaanse regering de Medal of Freedom.

Ondanks de weerstand van de pers en bepaalde groeperingen, mag men niet vergeten dat door de inspanning en vasthoudendheid van dr Picaud hij het filmfestival in Cannes heeft weten te krijgen en te behouden.

In 1939 was alles gereed om het eerst FilmFestival (FIF) in Cannes te openen maar doordat de oorlog uitbrak ging dit niet door maar in 1946 ging het eerste FIF alsnog door als symbool van de vrede.

Echter de organisatoren aarzelden in eerste instantie over de keuze van de stad waar het FIFi plaats moest vinden. De gemeente Cannes was ervan overtuigd dat deze gebeurtenis in hun stad zijn waarvoor de burgemeester meerdere keren naar Parijs ging.

Dr Picaud maakte deel uit van verschillende projecten van via de beraadslagingen van de algemene Raad tw:

- ontwikkeling van de stranden en de haven: zij waren voornemens voor de bouwen van kribben    

   tussen de monding van Riou en la Napoule.

- Het verkrijgen van een lening voor de bouw van het ziekenhuis des Broussailles (dit project gaat

  terug tot de D.C.M. waar de eigenschap op 17 November 1920 werd overgenomen door de stad. De

  President van de Republiek heeft eveneens de eerste steen gelegd. Maar de bouw ging niet door als

  gevolg van gebrek aan middelen maar in 1955 werd het voltooid en geopend op 22 juli 1955).

- In het verslag van 10 mei 1946 werden de moeilijkheden en de resultaten, met betrekking tot het FIF

  opgetekend. Voor achttien maanden hield men zich bezig met deze kwestie. Persoonlijk bezocht Dr

  Picaud verschillende keren Parijs waar hij naar de Minister van informatie, minister van

  buitenlandse zaken, de commissaris voor het toerisme en de filmindustrie ging. Hij heeft zich verzet

  dat het FIF naar Monaco zou gaan in plaats van Cannes terwijl hij moest bezuinigen in Cannes. De

  strijd was uiterst moeilijk. De minister van buitenlandse zaken begreep dat het een ernstige kwestie

  was en gaf acht miljoen Er was hierna nog een tekort van tien miljoen, maar Dr Picaud had het geluk

  om aan te kondigen dat de hoteliers van Cannes de 100 gasten gratis voor 15 dagen onder dak zouden

  verlenen. Onder deze omstandigheden werd er in Parijs formeel besloten dat het FilmFestival in

  Cannes op 20 September 1946 zou plaatsvinden.

Na deze prestatie verwelkomde de Voorzitter en de leden Dr. Picaud en felicitererden hem met het

succes. De Conseil Général des Alpes-Maritimes gaf een subsidie van vijfhonderd duizend Frank.

Vanaf 20 september 1946 veranderde dit evenement het gezicht van Cannes. Het zou een gunstige invloed hebben op het toerisme wat betekende dat er een ander soort toerist naar de stad zou komen. De wereld van de cinema verving onmerkbaar de samenleving van het vooroorlogse tijdperk.

Maar Dr. Picaud had niet alleen in deze zaak zijn hand maar, doordat hij frequent reisde naar de

hoofdstad Parijs, kon hij een akkoord krijgen van het ministerie van binnenlandse zaken voor de sanering van de stranden van la Croisette. Dit werd ten zeerste gesteund door de commissaris voor toerisme. Hij besprak de plaats waar het vliegveld van Cannes zou komen. Deze was voor de stad zeer belangrijk i.v.m. de opening van het FIF van Cannes.

Op 20 september 1946 opent, met de deelname van twintig landen, het eerste Festival in het Gemeentelijk Casino, ondanks de dreiging van een staking. Het was wonderbaarlijk dat deze mensen het in 1946 al zover hadden gebracht en al begonnen te bouwen na een oorlog en dat het vervoer nog nauwelijks was hervat.

Laten een paar maanden terug gaan.

In juli 1946 kwam Dr. Picaud terug van een reis naar Zweden waar hij werd uitgenodigd en tijdens de

vergadering van de gemeenteraad van 30 juli verklaarde hij: "Ik was blij met de warmte van ons ontvangst en de vriendschap die hieruit sprak voor het Frankrijk. Ik ben verbaasd om te zien hoe het in dit land op sociaal gebied is geregeld. Hierbij hebben de Zweden een voorsprong op ons. Zij verliezen nooit het doel van het leven en dat is het leven van de buurman.

Op 15 oktober 1946 verklaarde Dr. Picaud dit tijdens een vergadering van de gemeenteraad:

"Het Film Festival van Cannes had een briljante openingsavond op 19 September die het einde inluidde van de moeilijke naoorlogse periode. Het was succesvol doordat het naar onze stad is  gekomen. Onze stad werd gekozen om het festival te organiseren. Deze keuze eert met name onze stad. Onze wens is om het volgend jaar beter te doen, wat beter is voor de goede reputatie van de Côte d'Azur."

Mr. Augier rapporteerde een advies aan de algemene Raad van eind oktober 1946, hij schreef:

"Het FIF wat heeft plaatsgevonden in Cannes, was een opmerkelijk succes wat bevestigd is in Frankrijk en in het buitenland. Wij danken de stad van Cannes en de burgemeester, onze collega Dr.

Picaud, evenals de gemeenteraad die dit belangrijke evenement georganiseerd hebben op een meesterlijke manier dit is zeer opgemerkt door de belangrijke persoonlijkheden van de wereld van de cinema."

De gemeente accepteerde in maart 1947 dat de trekking van de nationale loterij in de stad Cannes zou

plaatsvinden. Cannes was al lang bezig om dit evenement binnen te halen. Het vond plaats in de maand augustus en zou plaats vinden op de Pantiero. Het nieuwe evenement werd begroet door de gehele bevolking, met balletten, concerten en vuurwerk.

De gemeente besloot in mei 1947 dat het Palais du Festival gebouwd zou worden op de locatie van de

jachthaven wat gesloopt werd in mei 1947. Tot en met september werd er een tour de force georganiseerd door architecten, aannemers en werknemers om het af te krijgen in september. Alleen al door een goede technische conditie aan de zaal te geven, werd de grote speelzaal van duizend plaatsen dusdanig verbeterd dat het geluid zo goed als mogelijk zou klinken.

Het Paleis opende de deuren op de geplande datum van 12 september 1947

De burgemeester werd met een staande ovatie verwelkomt door de werknemers van Cannes.

In oktober 1947 werd tijdens de verkiezingsstrijd, om het burgemeesterschap van Cannes, Raymond Picaud verweten dat hij gestemd had voor de kredieten bestemd voor de Stichting van het Paleis door zijn rivalen.

In deze verkiezingen van oktober 1947 werd Charles Antoni gekozen tot burgemeester maar Raymond Picaud bleef de gemeente adviseren en hij voortdurend ook patiënten op “Le Chalet Gérôme”  behandelde.

Raymond Picaud was van mening dat zijn sociale betrokkenheid onderdeel was van zijn rol als arts. Tot het einde van zijn leven bleef hij zeer actief en betrokken op het sociale gebied van de stad Cannes.

Tijdens de raadsvergadering van de gemeenteraad op 25 januari 1950 keurde de raad het voorstel goed wat van

Docteur Picaud afkomstig was. Hij was rapporteur en woordvoerder betreffende de Arabische begraafplaats van Île Sainte-Marguerite. Hij melde dat deze begraafplaats verlaten was en overwoekerd met bramen en wilde vegetatie. Hij was mening dat dit fatsoenlijk ontwikkeld moest worden De dienst van wateren en bossen accepteerde dit eenvoudige en goedkope project door een Cypres heg rond het veld aan te leggen en het zorgvuldig vervangen van de stenen randen van

graven. Zij zorgden voor een regelmatig onderhoud van de vegetatie wat tot op de dag van vandaag wordt dit voorstel nageleefd.

Dus voor dertig jaar was Dr. Picaud gemeenteraadslid, (loco)-burgemeester, raadslid, en adviseur van de stad Cannes. Zijn eerlijkheid, goedheid en betrokkenheid voor de sociale klasse van de stad Cannes zijn voor altijd in het geheugen gegrift van de inwoners van Cannes.

Zijn laatste wens was dat hij een bescheiden begrafenis wilde en vroeg zijn vrienden het bedrag dat ze wilden uitgeven aan bloemen, te schenken aan liefdadigheidsinstellingen.

Bij de begrafenis van Dr Picaud in Sallances waren de leden van de gemeente aanwezig onder leiding van burgemeester Charles Antoni. Zij uitten hun lof uit betreffende de betrokkenheid van de Docteur voor de stad Cannes en voor al zijn patiënten die hij soms gratis behandelde en de hulp aan de armen.

Op 14 juli 1951 werd door Charles Antoni de oude weg van Fréjus hernoemd in Avenue Docteur Raymond Picaud. Hierbij zei Charles Antoni dat de naam hierdoor in het geheugen zal blijven. Door deze belangrijke verkeersader zijn naam te geven en die leidt naar de wijk La Bocca. Hij leefde er lang en had er zijn praktijk, en waar het huis voor “moeder de kind” staat.

In februari 1981 vroeg de technische dienst van de stad een jonge man een muurschildering te maken op de lange muur van "Fauvettes", op het kruispunt Vallombrosa. Het volgende jaar werd hij gevraagd om twee andere muren in de zelfde buurt 'La Jungle bleu' en 'Palmiers' te decoreren. Deze jonge man heet Marco Elliott-Picaud. Het is de kleinzoon van de Dr Picaud. Zo blijft de naam van Picaud verbonden aan de stad door de jaren heen.

Het leven van deze man was liefdevol, genereus, vriendelijk en vol toewijding. Hij kreeg de naam de dokter van de armen te zijn. Net als een Dr. Gazagnaire in de negentiende eeuw. Hij had geen ambitie die leidde tot excessen maar een ambitie die ten goede kwam aan de burger en voor het verdedigen met bravour van verschillende gemeentelijke projecten.