Lengte : 1.925 meter
Gaat over in : Rue Georges Clemenceau
Beginnend : Avenue Francis Tonner
ONTSTAAN :
Het was een lange weg naar het westen toe, die de oude stad Cannes met de wijk La Bocca verbond. De weg bestond al in de 17e eeuw. Het is de oude koninklijke weg (nu route nationale nr. 7). Langs de weg staan door de eerste villa's en hotels die gebouwd zijn door de Engelse adel. Sinds de Tweede wereldoorlog is het langs de weg verstedelijkt, door de bouw van residentiële gebouwen.
NAAM :
In 1889 heette de wef “Route nationale nr. 97”, In 1893 heette de weg “Route de Fréjus, Van 9 december
1938 tot 27 november 1940 heette de weg “rue Edouard Daladier”, van 27 november 1940 tot 19 juli 1951 heette de weg “Route de Fréjus en vanaf 19 juli 1951 heeft de weg de huidige naam gekregen
tijdens de raadsvergadering van de gemeente Cannes.
HERKOMST VAN DE NAAM :
Raymond Picaud is geboren in Nontron (Dordogne) op 3 April 1882 en is gestorven op 9 September 1950 in Sallanches (Haute-Savoie). Hij is Zoon van een arts en
studeerde geneeskunde in Parijs. In 1905, overleed zijn vader en nam de medische praktijk over. In 1909 was Raymond geschokt om de ellende van de werkende klasse te zien. Hij richtte een samenleving op van liefdadigheid voor de armen. Nadat hij zijn geboortegrond had verlaten om zich te vestigen in Pégomas, stierf zijn zieke vrouw. In 1914 verhuisde hij na zijn tweede huwelijk naar La villa Ocram
op rue Joseph-Barthélemy. Hij wijde zijn leven aan de hulp van de armsten. In augustus 1914 heeft hij zich gevestigd als een arts, en vervolgens in Verdun als een chirurg. In 1919 ging Raymond de politiek en werd hij gekozen tot raadslid. André Capron werd burgemeester wordt op 10 December. Hij was de plaatsvervanger van de burgemeester in de gemeente Vial (1929-1931). Op 15 oktober 1930 vestigde hij moeders l’Œuvre om alleenstaande moeders te helpen . In 1932 verwisselde hij “La villa Ocram” voor
“Chalet Gérôme”, op de Route de Fréjus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, houdt zich bezig met gezondheidsdiensten en werkt in het ziekenhuis van Puget-Théniers in 1939-1940. Hij sloot zich aan bij de lokale verzet waarvan hij in 1942 de leider werd. In 1943 werd hij verraden en is hij gearresteerd en gedeporteerd naar Italië. Eind mei 1944 ontsnapte hij en vluchtte naar Savoy, met zijn zoon. Na de bevrijding keert hij terug naar Cannes, waar hij werd voorzitter werd van het Comité van de bevrijding. Tevens was President van de toenmalige gemeentelijke delegatie, ten slotte burgemeester van Cannes van april 1945 tot oktober 1947. In 1945, werd hij luitenant-kolonel-arts. In januari 1945 besloot hij tot de oprichting van een jeugd huis en In 1946 vestigde hij een huis van moeder en het kind. Hij investeert in de realisatie van het internationale film Festival met twintig deelnemende landen wat opent op 20 September 1946 in de Gemeentelijk Casino. Op 20 september 1946 besloot hij tot de bouw van het Palais des festivals op de locatie van de jachthaven. Zijn naam is gekoppeld
niet alleen aan gemeentelijke zaken, maar ook doordat hij in zijn privé leven
zich bezig hieldt met barmhartige en sociale acties. (Voor uitgebreidere informatie over Docteur Picaud)